Een moeder verzuchtte dat het een hele uitdaging was haar twee jongens, vol energie zittende, ondernemende en creatieve kinderen, op te voeden. Zeker in huis kan het vaak erg druk zijn. Ja, zei ze erachter aan: bij een ander doen ze dat niet. Dan gedragen ze zich wel. En wanneer ik zie hoe mijn oudste met kleine kinderen omgaat is het een heel ander kind. Zo lief en zorgzaam. Waarom kan dat thuis dan niet.
Dan doe je het goed
Hierop antwoordde ik. “Dan doen jullie het als ouders goed”. Ik voelde dat ze stilletjes een zucht van verlichting slaakte. In de gezinssituatie oefenen je kinderen met het uittesten van hun grenzen en de grenzen van de ander. En waar kun je dat beter doen dan in de eigen, vertrouwde en veilige omgeving bij je ouders. Je ouders blijven van je houden ook wanneer er iets meer mis gaat dan de bedoeling was.
Consequenties
En wanneer het mis gaat mag je er echt wel een consequentie aan verbinden. Zeker wanneer je gewaarschuwd hebt. En de consequentie is leeftijdsafhankelijk.
Mijn broer had indertijd van opgerold krantenpapier een ‘stokje’ gemaakt en in de waakvlam van de geiser gestoken. Slim om een lange rol te maken, dan is het vuur een eind weg. Wat hij zich niet realiseerde was dat het vuur naar hem toe kwam. Als zes- of zevenjarig jongetje is spelen met vuur zeer aantrekkelijk, maar heb je weinig besef wat vuur doet en kan. Gelukkig begon hij te gillen en het is goed afgelopen. Mijn moeder was er snel bij.
Duidelijkheid
Kinderen willen ook graag duidelijkheid. Stel jij te ruime grenzen, die niet passen bij de leeftijd van je kind of heb je helemaal geen grenzen? Dan gaat je kind net zo lang door totdat jij een grens aangeeft.
De dochter van vrienden van mijn ouders was het liefste bij ons, aldus mijn moeder. Want mijn moeder was duidelijk en stelde grenzen. Deze duidelijkheid geeft ook een gevoel van veiligheid. Tot hier en niet verder. Of het nu een fysieke grens is, bijvoorbeeld op de stoep blijven, een tijdsgrens, bijvoorbeeld om zeven uur naar bed of op een andere manier. In een eerdere blog schreef ik al over de ruimte krijgen om te groeien.
Spiegel
Vaak lijkt je kind in het gedrag heel erg veel op een van de ouders. Ga terug naar je eigen kindertijd en voel wat je toen nodig had en misschien gemist hebt. Dan weet je nu wat je kind nodig heeft en kunt hierop inspelen. Was jij die blaag, die vaak over de grens ging of juist dat bedeesde kind dat een extra zetje nodig heeft? Laat dit in het voordeel van je kind werken.
Ik houd van je wat er ook gebeurt
Als ouder kun je het nooit 100% goed doen. Dat is ook niet nodig. Juist de uitdagingen, die je kind in relatie met jou krijgt is de mest waarop je kind groeit. Zolang jouw liefde onvoorwaardelijk is en je dit laat merken ben jij de ouder die jouw kind nodig heeft.
Leuk? Interessant? Waardevol? Laat een reactie achter of deel het met andere ouders.
