De ogen van je ouders bepalen vaak hoe jij naar jezelf kijkt en dat werkt door in de rest van je leven. Dat kan positief of negatief uitpakken. Positief omdat je positief bejegend bent of omdat je de knop omdraaide en tegen jezelf hebt gezegd geoeg is genoeg. Negatief omdat je niet deugde en nog steeds zo denkt over jezelf. In mijn omgeving heb ik zo twee sprekende voorbeelden.

Depressief

Onlangs kwam een vriend langs, die zijn verhaal kwijt moest. Zijn schoondochter heeft haar hele jeugd te horen gekregen dat ze niet goed genoeg is. En zo kijkt ze nu ook naar zichzelf met alle problemen van dien. Ze is depressief. Inmiddels heeft ze twee kinderen waarvan de oudste met 1 jaar liep en de jongste pas naar 1,5 jaar. Helaas vergelijkt ze beide kinderen in hun ontwikkeling en vindt ze dat de jongste niet goed genoeg is. Dat wat zij te horen kreeg geeft ze nu door aan haar jongste.

Krachtig

De moeder van een vriendin groeide op in een internaat geleid door nonnen. Door het gebrek aan liefde en voorbeeld hoe je kinderen liefdevol opvoedt heeft mijn vriendin ook een liefdeloze jeugd gehad. Ze is een krachtige vrouw en heeft haar kinderen wel een fijne jeugd gegeven. Toch kijkt zij nog steeds naar zichzelf door de ogen van haar moeder. Heel kritisch! Ze vindt zichzelf nog steeds niet goed genoeg. Dit uit zich nu in het feit dat ze een dwangneurose heeft waardoor haar wereld heel klein is geworden. Ze werkt keihard aan haar herstel.

Kritisch

Zeker vrouwen kijken kritisch naar zichzelf. Doe ik het wel goed genoeg? Zit mijn haar goed, kan ik die broek wel dragen? En we stellen ook hoge eisen aan onszelf: carrière, partner, gezin, sociale contacten, bijscholen, persoonlijke ontwikkeling. We willen alle ballen hoog houden.

Omarmen

Het wordt tijd dat wij, met name vrouwen, onszelf gaan omarmen om wie we zijn. Met onze goede en minder goede kanten. Het hoort er allemaal bij en maakt wie we zijn: unieke mensen. Zoals Loesje al opmerkte: wees jezelf er zijn al zoveel anderen. En wanneer jij jezelf kunt omarmen geef je dat mee aan je kind. Het maakt je kind weerbaar.

Hoe dan?

Wanneer ik ’s morgens mijn kinderen begroet is het met de zin: goedemorgen, tof mens. Want daar zijn we het over eens: onze kinderen zijn toffe mensen. En mezelf begroet ik me door in de spiegel in mijn ogen te kijken en dan zeg ik tegen mezelf: goedemorgen, lief bijzonder mens. En ja, zeker in het begin voelt het heel vreemd aan en heb je zoiets van ‘raar mens’. Houd vol op een gegeven moment ga je je echt zo voelen. Een lief, mooi en bijzonder mens want dat ben je.

Heb jij een tip voor ons? Deel het hieronder zodat we van elkaar kunnen leren.

Leuk? Interessant? Waardevol? Laat een reactie achter of deel het met andere ouders.